رحمان قربانی - دانشآموخته دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه اصفهان.
مریم پناهی - دانشآموخته دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه اصفهان

منطق الطیر یا مقامات طیور اثر ارجمند عارف نامدار قرن ششم، فریدالدین عطار نیشابوری، یکی از بزرگترین آثار منظوم عرفانی در سرتاسر تاریخ ادب فارسی به شمار میآید. این کتاب تا کنون در چندین نوبت مورد تصحیح و چاپ قرار گرفته است. یکی از معتبرترین و متاخرترین آ نها، کوششی است که محمد رضا شف یعی کدکنی(انتشارات سخن، 1383 و ویراست دوم: 1386 (انجام دادهاست. مصحح با توجه به غنای علمی خویش و همچنین هم ولایتیبودن با عطار و آشنایی با زبان منطقه کدکن، بسیاری از مشکلات تصحیحهای قبلی را برطرف کرده و اثری پیراسته به بازار ادب عرضه کرد. اما از آنجا که هر کاری هر چند سترگ دارای مشکلاتی است، نویسندگان مقاله با مطالعه تصحیح مذکور و در نظر گرفتن تصحیحات دیگر منطقالطیر نکاتی را یادداشت کردهاند که به نظر ایشان ذکر آنها درخور است و در ذیل این نوشتار خواهد آمد . این یادداشتها درباره دو بخش: متن اصلی و تعلیقات است.

عطار نیشابوری، منطق الطیر، متن مصحح شفیعیکدکنی، اشکالات متن، اشکالات تعلیقات