پریوش بهبهانی نژاد - کارشناسی ارشد، دانشگاه شهید بهشتی، ایران
فریدون اکبری شلدره - استادیار سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی

موج طرب انگیزی و شادی گرایی در دیوان شمس به سبب وزنهای شاد و فرح بخش آن مشهود است؛در این مقاله، تلاش شده است، وجوه مختلف نشاط و سرور، در مثنوی معنوی نیز نشان داده شود. بهسبب تعلیمی بودن مثنوی و همچنین فضای حاکم بر سبک عراقی که معمولا غم گراست نه شادی گرا، شاید این تصور برای مخاطبان ایجاد شود که در مثنوی کمتر شاهد جنبهها و جلوههای سرور وشادمانی هستیم.در این پژوهش، مصادیق بهجت و گرایش به روحیهی بسط در مثنوی، ترسیم شدهاست. بر این اساس، نخست شادی که به نوعی بیانگر هیجانهای روحی مولانا است، تبیین گردید و سپس عوامل ایجاد کنندهی طرب معنوی و نوع نگاه مولانا به آن، با تکیه بر شواهد ابیات مثنوی تشریح شده است.

مثنوی معنوی، شادی و سرور، سماع، بسط