سیمای ابلیس در مثنوی مولانا جلالالدین بلخی

در مثنوی معنوی مولانا جلالالدین بلخی، در بسیاری از موارد آثار نیروهای شر از دیدگاه فرهنگ اسلامی انعکاس یافته است. از جمله مظاهر شر که در مثنوی از آنها یاد شده است بیشتر به واژههای ابلیس و شیطان برمیخوریم. با توجه بهاهمیت دیدگاه مولانا دربارهی ابلیس در مثنوی، در این پژوهش به بررسی این موضوع میپردازیم. برای این امر دفترهای متعدد مثنوی با دقت مطالعه شد و با استفاده از شرحهای موجود و نیز منابع دیگر )کتاب، پایاننامه و مقاله( بررسی آراء واندیشهی مولانا دراینباره صورت گرفت. نتیجهی این بررسی نشان میدهد که مولانا، که در تالیف مثنوی از قرآن و احادیث بهرهی بسیار برده است، در مورد ابلیس نیز بسیار متاثر از قرآن است. وی ابلیس را راندهشدهی درگاه الهی و دشمن دیرین انسان میداند که همواره در پی اغوای آدم و فرزندان اوست. مولوی در تمامی دفترهای مثنوی، هر جا که مجالی مییابد، آدمی را از وسوسههای شیطان و نیرنگهای او آگاه میسازد و به او هشدار میدهد

Keywords:

مولانا جلالالدین بلخی , مثنوی , ابلیس