باران دردونگاه بادوکارکرد تحلیل و بررسی شعر باران گلچین گیلانی با انشوده المطر بدرشاکرسیاب

تفاوت ادبیات به ویژه شعر از دیگر هنرها این است که کلمات در آن سر و صدای صرف یا آثار قلم نیستند. از میان انواع ادبی، ادبیات تطبیقیcompare litterature را میتوان به نوعی کشف مضامین ادبی مشترک بین ناخودآگاهجمعی unconscious collective ملتهادر گذرتاریخ دانست. دراین پژوهش با تحلیل وبررسی باران بهعنوان یکی از عناصر موجود در اقلیم طبیعت، در سرودهی دو شاعر پارسی و تازی، به طرز تفکر، جهان بینی اندیشه دو شاعرپرداخته میشود تا به اشتراکات و افتراقهای ذهنی و بیانی دو شاعر اشاره گردد. باران در متون کلاسیک و معاصر، درگونههای مختلف ادبی دارای پتانسیل بررسی از ابعاد گوناگون میباشد؛ تمایزنگاه گلچین و سیاب به پدیده باران در نگاه خواننده با توجه به استراتژی متن تا حدودی ناشی از تمایز در رسوبات ذهنی، بافت موقعیتی دو شاعر و تمایز درکارکرد واژه باران در نگاه دو شاعر میباشد.کارکرد واژه باران در شعرگلچین گیلانی غیر نمادین و پیام حس نوستالژیکانه فردی-گذشته گرا شاعر را میرساند در حالی که کارکرد غالب باران در شعر بدر شاکر سیاب کارکرد نمادین با محتوای حس نوستالژی جمعی آیندهگراست. بهرهگیری از عناصر طبیعی در قالب توصیف ابر و باد و باران، حس نوستالژیکی و پایانبندی امیدوارانه سه مولفهی برجسته سرود باران گلچین و انشودهالمطر سیاب میباشد.نتایج برآمده از این واکاوی نشان میدهد؛ پیام برجستهی ریزش باران از آسمان اندیشهی گلچین اغتنام فرصتها، رویآوری به نشاط و غمگریزی میباشد. گلچین باران را زدایندهی حسرتهای گذشته و نویدبخش یک نگاه نو میبیندکه برگرفتهی از حس نوستالژیکی فردی گذشتهگرا میباشد. در حالی که پیام قطرات باران برای سیاب با توجه به نظاماجتماعی حاکم بر عراق و اوضاع نابسامان مردم، ناپایداری ظلم و پیروزی نهایی سرزمین عراق است-که برگرفتهی از احساس نوستالژیکی جمعی آیندهگرا میباشد

Keywords:

باران , شعر , حس نوستالژیکی , گلچین گیلانی , بدرشاکرسیاب