سیمای سیمرغ و ققنوس در ادببات فارسی

اسطوره ها که زبانی سرشار از رمز و راز و ابهام دارند ،واقعیت هایی جذاب و غیر قابل انکار در عرصه ی ادبیات سنتی،متون عرفانی و شعر معاصرند.از شاعران کلاسیک ،فردوسی ،رکن استوار و سترگ ادبیات حماسی ،به روشنگری و برجسته سازیاسطوره ها مبادرت ورزیده است.احیای مجدد اسطوره های آغازین و آشکار کردن حقیقت مینوی آن ها،دلایل بیرونی ودرونی دارد.دلایل بیرونی را باید در حرکت تمدن و فرهنگ در طول تاریخ و دلایل درونی را باید در ادبیات عرفانی جست وجوکرد.موضوع در خور پژوهش،باز آفرینی و تکرار دیگر گونه ی این اسطوره ها در ادبیات عرفانی است که از نوعی بازگشتبه اصل،تکاپو برای تولدی دیگر و میل به جاودانگی در آدمی حکایت می کند.راه یافتن اسطوره ی سیمرغ از حماسه به بسیاری از رساله ی الطیرهای عرفانی،اهمیت باز آفرینی این اسطوره را نشان می دهد.نگارنده به لحاظ محدودیت مقاله ،صرفا به بازآفرینی اسطوره ی سیمرغ و ققنوس در شعر کلاسیک، متون عرفانی شعر معاصر می پردازد ،زیرا نشان دادن نقش مهم ایناسطوره در پیوند بین گذشته و حال و در سیر زمان با حفظ جنبه ی قداست مینوی آن هاست و اینکه باز آفرینی و تکراری دیگر از اسطوره ها،در واقع تجلی وتداوم همان امر مینوی است

Keywords:

ادبیات فارسی , اسطوره , سیمرغ , ققنوس