محمدرضا بختیاری - عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور مرکز ارومیه

شعر دینی و ادبیات آیینی، از اعتقادات و باورهای دینی و آرمان های مذهبی مردم است که از بطن قرآن سرچشمه گرفته و با آمیختگی به احساسات ، عواطف ، زبان و فرم خاصی از باورهای دینی شکل میگیرد. شعر نو عاشورایی نیز،یکی از این شاخههای تنومند ادبیات، ادبیات آیینی است که بسیاری از مشتاقان و شاعران را به خود جلب کرده است. ادبیات آیینی، حماسههای بزرگی ازولایت و امامت و نهضت را در خود جای داده است.گاهی پرچم سرخ نهضت بزرگیچون عاشورا را به اهتزاز در آورده است. بن مایهها و آموزههای ادبیات دینی از الهامات فرا بشری ، الهی و غیبی سرچشمهمیگیرد و به صورت واژهها و عبارات هنری و آهنگین تجلی مینماید. ادبیات آیینی در برانگیختن احساسات و عواطف، نابترین بیانات و واژهها را بیان می دارد بی شک حماسه خونین عاشورا، در بین ادبیات آیینی پررنگ تر از سایر مضامینو موضوعات دینی است چون در طول تاریخ، مظلومیت انسان در برابر طغیان و ستم حاکمان را با خط سرخ ایثار و جانبازی شهیدان گواهی می دارد. در این ادبیات ، شاعر شهادت را هدفی متعالی می بیند و با عنوان کردن آن می خواهد هر چیزی را و هر کسی را از قید و بند دنیا برهاند.در میان شاعران معاصر میتوان نمونههای جالبی از این اشعار دینی و آیینی را مشاهده کرد. آثار و پژوهش های گوناگونی که در راستای موضوع این جستار، انجام یافته در این مقاله بدان ها پرداخته میشود و نقش شعر عاشورایی را در نگرش و باورهای دینی مردم به خوبی مورد تحلیل قرار می گیرد.

ادبیات معاصر، شعر ، دینی، آیینی، عاشورایی