معصومه محمدنژاد - باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد اسلامشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، اسلامشهر، ایران
محبوبه حاتمی یزد - دانشجوی دکترای زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام نور تهران

ادبیات معاصر ایران، جلوهگاه ابداعات و تحولاتی ژرف در حوزههای لفظ و معنا است. این تحولات گاه در توانمندی اندیشهورزان ریشه دارد و گاه در اقتباسهای مستقیم و غیرمستقیم از ادبیات جهان. در این نوشتار، جلوههای رمانتیسم دراشعار فریدون مشیری1305-1379 ه.ش به روش توصیفی تحلیلی بررسی شده است. یافتههای تحقیق با عنوانهای فردیت )احساسگرایی و ترجیح احساس و تخیل بر عقل، حزن و اندوه، نوستالژی و حسرت بر ایام گذشته )یاد معشوق،بازگشت به دوران بدوی و معصومیت کودکی، نقد مدنیت و نفی مظاهر تمدن جدید، تحسر بر زوال ایدهآلها(، اساطیر، سادگی و گریز از فخامتهای سنتی، مذمت سرمایهداری، همدلی و یگانگی با طبیعت، دینگرایی شهودی یا رویکرد عاطفی و شهودی به دین، رمانتیسم اجتماعی)همدلی با محرومان و رنجهایشان و آرمانخواهی( دستهبندی شده است. نتایجتحقیق نشان میدهد که اکثر مولفههای رمانتیسم در شعر مشیری دیده میشود و او همچون رمانتیکها با بیان کردن مسایل به زبان عواطف و احساسات، مقاصد خود را در شعر بیان میکند.

رمانتیسم، ادبیات معاصر، شعر نو، فریدون مشیری