نظری بر تنبیه و تشویق در اساطیربا تکیه بر حماسه های بانوگشسب نامه، برزونامه وفرامرزنامه

میل به تشویق و گریز از تنبیه و مجازات ، در نهاد بشر، به ودیعه گذاشته شده است .تشویق و تنبیه، دو عامل محرک مهم در تربیت اجتماعی تلقی می شود. چه امور پسندیده و به صورت ستایش و تمجید یا پاداش و چه به دنبال اعمالناپسند و خلاف ارزشها و هنجارها که به واکنش هایی تحت عنوان مجازات در ابعاد مختلف منتهی می گردد. سیر این اندیشه ی فطری را در میان اقوام و ملل مختلف و در ادوار گوناگون می توان مشاهده کرد که در آثار حقوقی،تاریخی و ادبی کشورمان نیز، به آن پرداخته شده است و سابقه ای به قدمت تمدن و فرهنگ کهن و اساطیر ایران زمین دارد.آنچه درین پژوهش مورد بحث و بررسی قرار می گیرد، جلوه های تشویق و تنبیه در سه اثر حماسی،برزونامه ، فرمرزنامه و بانوگشسب نامه می باشد. با این هدف که به جایگاه این دو عکس العمل رفتاری در حماسه، به عنوان کانون آمال وآرزوهای انسان و تجلی گاه اندیشه ها و باورهای قومی و ملی، پرداخته گردد

Keywords:

حماسه های ایرانی , برزو نامه , بانوگشسب نامه , فرامرز نامه , تشویق و تنبیه