الهام گنج کریمی - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد ، مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد بردسیر کرمان

منظومه های بزمی و عاشقانه، بارزترین جلوه های ادبیات غنایی هستند، لیلی و مجنون نظامی )تالیف 485 ه.ق( از جمله شاهکارهای منظومه پردازی عاشقانه در ادب فارسی است که نظامی احساسات عاشقانه را با جذاب ترین و مناسب ترین واژهها بیان کرده است.در این پژوهش سعی شده است که مثنوی لیلی و مجنون نظامی از زاویه عناصر داستان آن گونه که در داستان های نوین وجود دارد بررسی شود. تا کیفیت سرایش و شخصیت پردازی و عناصر داستانی موجود در آن برای خوانندگانروشن و آشکار گردد.روش کار در این پژوهش بدین ترتیب است که ابتدا جنبه ساختاری منظومه یعنی نحوه آغاز و انجامبررسی می گردد و سپس به این موضوع می پردازد که شاعر چگونه از شخصیت پردازی برای جذب و اثر گذاردن منظومه خود بهره برده است. و همچنین به بررسی و تحلیل جایگاه گفت و گو، زاویه دید، لحن، موضوع، درونمایه و... در این داستان پرداخته می شود.

لیلی و مجنون، نظامی، عناصر داستان، منظومه عاشقانه