تجلی رقص در سماع و عرفان ابوسعید ابوالخیر

شعر و ترانه بازتاب هزار توی خم اندر خم اندیشه ی برخی انسان هاست که چون سر بر دامان جویبار موسیقی گذارد ، نیرویی شگرف یافته و توان آن را دارد که حصار دژ بهت و تنهایی آدمی را فرو ریزد و امواج حاصل از عواطف وتفکرات انسان ها را از دور دستهای زمان و مکان با حس او درآمیزد و این در هنگامه ی غریبی بشر امروزی کیمیایی زیستن است . واژه های مترنم قادرند قلب و روح انسان را از زنگار هراس جداماندگی از یکدیگر و از اصل خویشتنبزدایند و حافظه ی تضعیف شده اش را شفاف سازند و سر زندگی را بر او آشکار کنند تا بداند دیگران نیز چون او حسمی کنند ، رنج می برند ، آرزومندند و هم چون خود او همراه و همدلی می جویند تا دریابند خانه ی دوست ورایکهکشانها نیست و آشیان دوست دل اوست . این مقاله بر آن است تا جنبه های گوناگون رقص وسماع را مقایسه کند ، و نقش ابوسعید ابوالخیر را در سماع صوفیانه تحلیل و توصیف کند.به این منظور پس از مقدماتی درباره تاریخچه ی رقص ،به مقوله سماع می پردازد و تاثیر و رویکرد سماع ابوسعید را بیان می کند. وبر این فرض استوار است که رقص هایباستانی و ملی همانند رقص سماع در زمان ها و مکان های متفاوت و علی رغم صورت های متنوع بیانگر حقیقتی واحدند؛حقیقتی که شکل رمزی و نمادین و محتوایی معرفتی و متعالی دارند.

Keywords:

ابوسعید ابوالخیر , سماع , عرفان , رقص