سجاد بدری - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه زبان شناسی دانشگاه علامه طباطبایی
سیدابراهیم سربلندی - دانشجوی کارشناسی ارشد ادبیات تطبیقی دانشگاه فردوسی مشهد

ساختارگرایی رویکردی است به ساختار هرآنچه مورد بررسی است.از آنجا که ادبیات نیز یک وسیله ارتباطی است،باید ازیک ساختار و نظام خودویژه برخوردار باشد. یکی از واحدهای زبانیی که میتواند از منظر ساختگرایی در مطالعه سبکفردی و سبک اجتماعی مورد نظر قرار گیرد چگونگی کاربرد فعل از سوی آفریننده متن ادبی است.در این مقاله اشعار مجموعه شعرآیدا درآینه یاحمد شاملو به سه دسته تقسیم بندی شدهاند:اشعار عاشقانهای که آیدا در آن وجود دارد،اشعار عاشقانهای که آیدا در آن وجود ندارد و اشعار غیرعاشقانه.سپس مختصات رفتاری فعلها که عبارتاند از:زمان،نمود،وجه و جهت موردبررسی قرار گرفته و به صورت نمودار میلهای و دایرهای بسامد وقوع آنها نمایش داده شده است.در پایان این نتیجه بدست آمده است که میان مختصات رفتارهای فعل در دسته بندی اول)عاشقانههایی که آیدا وجود دارد(و دسته بندی دوم)عاشقانه- هایی که آیدا وجود ندارد( تفاوت بارزی دیده نمیشود.در دسته بندی سوم)غیر عاشقانه ها(تفاوت هایی دیده می شود که بر خلاف دسته بندیهای عاشقانه قبل شاعر از زمان گذشته نسبت به زمان حال استفاده بیشتری کرده و بسامد زمان آینده هم صفر است.همچنین نمود ناقص نسبت به نمود کامل بسامد بیشتری دارد.

احمد شاملو،زمان،نمود،وجه،جهت