بررسی تاثیر عامل سازگارکننده سیلان در نانو کامپوزیت های بیوتیل‐ خاک رس

با توجه به اهمیت خواص فیزیکی مکانیکی بیوتیل در صنعت لاستیک، از نانو خاکرس، جهت بهبود خواص مطلوب استفاده میشود که مورفولوژی خاکرس رابطه مستقیمی با خواص نانو کامپوزیت دارد. هدف از این پژوهش بررسی اثر استفاده از عامل پیوند دهنده سیلان در افزایش سازگاری بیوتیل با نانو خاکرس مونتموریلونیت می باشد. بدین منظور با استفاده از مونتموریلونیت اصلاح نشده و مونتموریلونیت اصلاح شده با سیلان، نمونه های لاستیکی بر پایه آمیزه بلادر بدون دوده ساخته شد. آزمون تفرق اشعه ایکس (XRD) ، ساختار درمیان لایه ای را برای نانوکامپوزیت بدست آمده، نشان داد. از آز مون رئومتری مشخص گردید که سیلان، موجب افزایش زمان پخت میگردد. آزمون کشش یک طرفه نشان داد، سیلان با افزایش سازگاری پلیمر‐ خاک رس، مدول را بیشتر از خاک رس اصلاح نشده افزایش میدهد. نتایج آزمون دینامیکی مکانیکی حرارتی (DMTA) ، نشان داد سیلان، بیشینه منحنی فاکتور اتلاف را افزایش میدهد و دمای انتقال شیشه ای را به دماهای بالاتر جابجا میکند.

Keywords:

نانو , خواص فیزیکی مکانیکی , خاکرس , لاستیک بیوتیل , مونتموریلونیت , سیلان