جایگاه عفو و صلح در آموزه های دینی

گذشت که معادل آن در فرهنگ دینی ما واژه های عفو، صفح، غفران است، از جایگاه والایی برخوردار می باشد و درجایی معنی پیدا می کند که انسان قدرت بر انتقام دارد. در این مقاله سعی شده است با تعمق در قران کریم و احادیث نبویو ایمه اطهار به بررسی مفهوم عفو و نیز آثار و برکات آن در زندگی فردی و اجتماعی افراد پرداخته شود. همچنین با بررسی روانشناسانه تاثیرات عفو یا عدم آن، به نتایج اجتماعی و روانی آن نیز پرداخته شده است.روشی که در این مقاله بهکاربرده شده است روش تفسیری و تحلیلی است و بهاین نتایج نایل شده است که انسان های باگذشت به مغفرت و رحمتالهی دست یافته و از پاداش های اخروی بهره مند می شوند و هر چه این صفت الهی در ایشان رشد کند آنان را به سوی کمال و نایل شدن به مقام محسنین و قرب الهی سوق می دهد و در پرتو فضیلت اخلاقی دشمنان سرسخت به دوستانصمیمی تبدیل می شوند، و جلوی تسلسل ناهنجاری ها و خشونت های اجتماعی تا حدودی گرفته می شود و صلح و دوستی را برای همه اقشار جامعه از هر صنفی و مذهبی و مسلکی به ارمغان میآورد. البته این به معنای آن نیست که اسلام خشونت را مطلقا مردود می داند، چون در برابر معاندان و آن مواردی که احقاق حق و نشرعدالت جز با اعمال خشونت ممکن نیست، اسلام شدت عمل را لازم می داند و مجازات و انتقام را در چارچوبهایی مشخص میکند

Keywords:

عفو , حدیث , قرآن , آثار عفو , صلح