منصور حبیب دوست - هیات علمی دانشگاه گیلان

نشانهشناسی به کارکرد انواع زبان و درک چگونگی انتقال مفاهیم در فرایند تولید، مبادله، و تعبیرنشانههای زبانی میپردازد. اگرچه استفاده از آن برای بررسی کارکرد موسیقی به عنوان یک زبان یاروش ارتباطی به چند دههی گذشته برمیگردد اما وجود نشانه در آیینهای صوتی فرهنگهای مختلف میتواند تا تاریخ پیدایش این هنر سابقه داشته باشد. ضمن اینکه استفادهی آگاهانه از نشانه در قالب عناصر مشخص موسیقایی برای انتقال مفاهیم خاص، به مفهوم فیگور موسیقایی در دورهیباروک برمیگردد. شناخت چنین عناصری که با توصیف و تفسیر موسیقی امکانپذیر است، سابقهی چندانی در ادبیات موسیقیشناسی ایران ندارد و تنها در چند سال اخیر مطالبی در این زمینه منتشر شدهاست. نشانهشناسی موسیقی در ایران با دستهبندی نشانههای بنیادین موسیقی ایرانی میتواند به گسترشو نوآوری در آن منتهی شود. از این رو در مقالهی حاضر با مرور مهمترین ادبیات تحقیق موجود دراین زمینه به بررسی و نقد آنها پرداخته خواهد شد

نشانهشناسی موسیقی، نشانهشناسی، موسیقی