علیرضا محمودی - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه زابل
هاجر محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه زابل

نقش اسطوره در بنیان فکری مردم اقوام و ملل بدون تردید نقشی قاطع است. اسطوره در حقیقت اساس تمایز ملتها ومبنای تشابه و تضاد آنهاست. ذهن و سلایق مردم هر سرزمین آماده پذیرش و بازگویی این داستانها به زبانی لطیف وشاعرانه است. ادبیات ایران آینه فرهنگ غنی و تاریخ این دیار کهن است. اساطیر دینی و اساطیر ملی تشکیل دهنده ساختار بنیادین فکری و اعتقادی یک ملت است. حافظ شیرازی و یغمای جندقی از جمله شاعرانی هستند که به واسطه کاربردمضامین دینی و ملی در غزلیاتشان دارای وجه اشتراک میباشند. در این پژوهش که با هدف شناخت هر چه بهتر ویژگیهای شعر فارسی و به روش توصیفی– تحلیلی صورت پذیرفته، به بررسی این اشتراکات پرداخته شده است. نتیجه این بررسی نشان از آن دارد که تلمیحات دینی و اساطیر ایرانی در غزلیات حافظ و یغمای جندقی از کاربرد بیشتری برخوردار بوده و در حسن تاثیر اشعار آنان از جایگاه ویژهای برخوردار هستند.

حافظ، یغمای جندقی، غزل، اسطوره