مصطفی مهدوی ارا - عضو هیات علمی دانشگاه حکیم سبزواری
زهره فسنقری - دانشآموخته دانشگاه حکیم سبزواری

نقش ایرانیان در پی ریزی تمدن اسلامی به خصوص استواری زبان و ادب عربی به حدی است گویی این زبان و ادب را از آن خود دانستهاند و وجوه مشترک ادب فارسی و عربی، نقادان را بر آن داشته تازمینههای این تفاعل علمی فرهنگی را در کتب تطبیقی دنبال کنند. مدح یکی از مهم ترین فنون شعری در ادب فارسی و عربی است و بخش عظیمی از شعر را به خود اختصاص داده است، با شروع رسالت ودعوت اسلامی، شاخهی جدیدی از مدح بوجود آمد و آن مدایح نبوی بوده و ابعاد گوناگون حیات فردی و اجتماعی رسول اکرم صلوات الله علیه مورد توجه شاعران مسلمان قرار گرفته است. سنایی و ابننباته مصری از جمله شاعرانی هستند که مدایح نبوی بخش قابل ملاحظهای از دیوان ایشان را به خود اختصاص داده است. این دو شاعر در سرودههای خویش به مضامین مختلفی مانند : معراج رسول، نعتایشان، طلب شفاعت، ذکر معجزات و ... پرداختهاند. ما در این پژوهش بر آنیم تا با روش تطبیقی و تحلیلی – توصیفی به مضامین مشترکی که دو شاعر در مدایح نبوی به آن توجه داشتهاند، بپردازیم. نتایجحاصل از این پژوهش نشان میدهد که: علی رغم وجود برخی موضوعات مشترک در دیوان سنایی و ابن نباته در رابطه با ستایش حضرت، رویکرد ایشان به این موضوعات تحت تاثیر محیط، متفاوت بوده است.

مدایح نبوی، سنایی، ابن نباته مصری، تطبیق