امید جهان بخت لیلی - استادیار دانشگاه گیلان
سمانه پورموسی - کارشناسی ارشد زبان و ادبیات عربی
فاطمه وارسته - کارشناسی ارشد زبان و ادبیات عربی

بیگمان انقلاب کربلا، عناصری را به ادبیات عرب هدیه کرد که در تاریخ ادب عربی، کمیاب و چه بسا نایاب هستند؛بدین جهت بخش مهمی از شاعرانی که در حوزهی ادبیات عرب به خلق اثر پرداختهاند، سرودههایی را به واقعهی عاشورااختصاص دادهاند. در تاریخ ادبیات عرب، شاعران اهل تسنن نیز آشکارا به سرودن اشعار ویژه امام حسین(ع) مبادرت ورزیدهاند. نزار قبانی از زمرهی شاعران سنی مذهب است که تمام ارزش و اعتبار شخصی خود را برخاسته از علاقه به امام حسین(ع)دانسته است و به صراحت شیعه و سنی را عزاداران این مصیبت میخواند. نزار قبانی که در جامعه عربی به شاعرزن و شراب شهره بود؛ همچون شاعران دیگر برای خود رسالتی قایل بود و آن نجات انسانها و رهایی آنان از قید و بند است. بر این اساس بعد از شکست اعراب در سال 1691 به ادب پایداری روی آورد و در این مضمون به سرودن شعر پرداخت. او در شعرها و قصیدههای خود، با به کار گرفتن نمادها و اسطورههای دینی سعی نمود تا آنها را به خود بیاورد. نزار برای بر انگیختن شور انقلابی، از شخصیت امام حسین(ع) مدد جسته است. بر این اساس، مقالهی حاضر بر آن است تا به شیوهی توصیفی- تحلیلی، مفاهیم عاشورایی را در اشعار پایداری این شاعر عربزبان نشان دهد و میتوان نتیجه گرفت که نزار همچون بسیاری از شاعران معاصر عرب، شاعری متعهد است

نزار قبانی، عاشورا، شعر معاصر، پایداری، وطن