بررسی آداب مرید در برابر پیر در مثنوی مولانا
Publish place: کنگره بین المللی زبان و ادبیات
Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 955
This Paper With 30 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
LPMCONF01_0664
تاریخ نمایه سازی: 7 اردیبهشت 1396
Abstract:
ادبیات صوفیانه دنیایی است به وسعت جهان هستی، پر رمز و راز، دهلیز در دهلیز و بیانگر آرمانهای اخلاقی و فضایل بشری. در این میان وجود پیر واسطه العقد این معانی است. در کشاکش دهر و انقلابها و آشوبها و نابسامانیهای گذشتهی این مرز و بوم، پیام انسانی که از ادب و عرفان بر میخاست، امید تازهای برای دلهای دردمند به همراه داشت و مشایخ و صوفیه، رسولان چنین پیام های امید بخشی بودند. بیسبب نیست که در دنیای تصوف راستین، همه جا با سیمای مهربان پیر و سخنان دلاویزوی روبه رو هستیم. در تربیت صوفیانه اصلی مسلم است که هر سالک باید پیری راهبر، دانای کل و آشنا به راز و رمز تعلیم بیابد و مقامات و منازل سیر و سلوک روحانی را به اشاره و ارشاد وی طی کند تا به مراد و مقصود غایی دست یابد. مولانا به عنوان مرشدی توانا به مدد حکایت گویی و روایت پروری، همواره ردپای گذر پیر را در اشعار و حکایتش بر جای نهاده است و می توان سایه ی پیر و دغدغهی همیشگی این شاعر هدایتگر را در پس آن قصه ها دید و پی به اضطراب و نگرانی او برد، هم آنجا که خصایص پیر راستین را بیان می کند و برای پیر اوصافی بر میشمرد و علم و سروری و قدرت وی را در ارشاد مردمان و واسطهی فیض و رحمه اللعالمین بودن پیر را در تصرف دل مریدان بیان میدارد.در این مقاله که به روش کتابخانه ای انجام شده است در پی آنیم تا آداب مرید در برابر پیر را در کتاب مثنوی مولوی بررسی کنیم .
Keywords:
Authors
ناصر کاظم خانلو
استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور همدان
مرضیه سهرابی
دکتری زبان و ادبیات فارسی
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :