محمدرضا رحمانی شمسی - دانشجوی کارشناسی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فرهنگیان
احمد عسکرپور - دانشجوی کارشناسی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فرهنگیان

عرفان شناخت قلبی است که از طریق کشف و شهود به دست می آید و کسی را که به این مرحله رسیده باشد عارف گویند. صمصام یزدی یکی از شاعران عارف قرن چهاردهم هجری است. عرفان صمصام از درونمایههای شعری و مضامین سخن او پیداست و همچنین در جای اشعارش به اصطلاحات عرفانی برمی خوریم که آن را به شیوه قدما به خصوص حافظ سروده است. بسامد کاربرد اصطلاحات و واژگان عرفانی در دیوان صمصام به مانند خواجه شیراز بالاست و وی در به کار بردن این اصطلاحات نیز به حافظ نظر داشته تا جایی که گاهی تفاوت قایل شدن بین غزلیات او با غزلیات حافظ دشوار می نماید. ما در این مقاله برآنیم تا اصطلاحات عرفانی صمصام و حافظ را به صورت آوردن شاهد مثال از دیوان هر شاعر مقایسه نماییم تا میزان اقتباس صمصام در کاربرد اصطلاحات عرفانی را با حافظ بسنجیم.

عرفان، شعر فارسی، صمصام یزدی، حافظ، اصطلاحات عرفانی