حلیمه جاویدنیا - گروه تحقیقات بنیادین لقمان، دانشکده مهندسی پلیمر، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
ناصر محمدی - گروه تحقیقات بنیادین لقمان، دانشکده مهندسی پلیمر، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
احمد موسوی شوشتری - دانشکده مهندسی نساجی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
توحید فرج پور - گروه شیمی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر

در این کار پژوهشی، اثر افزایش کسر وزنی حلال دیر جوش در مخلوط حلالی بوتیل گلیکول استات (BGA) و اتیل استات (EA) بر خواص ترمودینامیکی و ریولوژیکی محلول نیتروسلولوز حاوی دو سطح فعال غیر یونی با عدد متوسط وزنی HLB =14،75 ، و پایداری امولسیون آبی آن بررسی گردید. نتایج نشان داد که افزایش دو سطح فعال غیر یونی به محلول نیتروسلولوز با 75 % وزنی BGA در مخلوط حلالی موجب کاهش گرانروی فاز آلی به مقدار 50 % و نتیجتا سهولت پراکنش آن در فاز آبی گردید. به علاوه، بررسی پایداری امولسیون نیتروسلولز نرم شده نشان داد که زمان ته نشینی در شرایط فرایندی اختلاط ثابت با افزایش درصد بوتیل گیلیکول استات در مخلوط حلالی، افزایش می یابد. این امر به کاهش گرانروی فاز روغنی، نتیجتاٌ سهولت گسست قطرات آن به ذرات کوچکتر (پایدارتر) و افزایش اختلاف انرژی آزاد فازهای روغنی و آبی نسبت داده شد.

امولسیون، نیتروسلولوز، سطح فعال غیر یونی، محلول پلیمری، ساختار، پایداری