مهناز اکبری - مدرس رسمی دانشگاه فنی و حرفه ای

از آنجایی که ادبیات هر قومی به مثابه آینه ای تجلی گاه افکار، عقاید ، رسوم و شیوه زندگی آنهاست ، با بررسی آثار ادبی هر ملتی می توان به دیدگاه های آنان در مورد مسایل مختلف پی برد . در این میان مساله زن از جمله مهمترین این مباحثاست که سخنوران بدان پرداخته و نظرات منفی و یا مثبت خود را که اغلب متاثر از افکار عمومی بوده ، بیان داشته اند. مولانا در عرری می زیسته که زنان در آن جایگاهی نداشته و مردان ضمن نگرش منفی همواره به سوء استفاده از آنانپرداخته اند. در چنین عرری ایشان با واقع بینی از زوایای مثبت و منفی به این موضوع پرداخته است. لیکن به دلیل کثرتتکریم مقام زن در اشعار مولاناز نسبت به سایر شعرا و ادبای فارسی و نیز از آنجا که ممکن است برخی ظاهربینان و سطحی اندیشان این مساله را به گرایشات فمنیستی این عارف بزرگ نسبت دهند ، برآن شدیم تا با روش تحلیلی - توصیفی ضمنبررسی چهره زن در اشعار مولانا - علاوه بر آشنایی با عقاید این متفکر بزرگ در این باره - به بررسی رد پای اصول فمنیستی در سخنان وی بپردازیم . از آن جا که هدف مولانا از سرودن اشعارش بیان حقایق عرفانی و هدایت نوع انسان بهمسیر کمال و رسیدن به مقام انسان کامل از طریق سیر و سلوک عرفانی است و در این راه مرد و زن در نزد او یکسانند لذاحضور زنان در اشعار وی نیز صرفا در خدمت این هدف بوده و ربطی به گرایشات فمنیستی و یا عقاید زن ستیزانه وی ندارد و ارایه چهره مثبت و یا منفی از زن در آثار وی صرفا ناشی از افکار عمومی حاکم بر جامعه آن عرر و بیان واقعیات موجود بوده است.

زن ، فمنیسم ، مولانا ، اسلام ، حقوق زنان