امیرالمومنین علی (ع) در شعرشهریار تبریزی و سید رضا موسوی عرب

تحول و تجدد واقعی در شعر فارسی با پیشگامی نیما یوشیج سنت شکن قرن و تقریبا هم زمان با او، در شعر عربی با ظهور خانم نازک الملایکه، آغاز شد.استاد شهریار از یاران نزدیک نیما بود که ضمن وفاداری به شعر سنتی، از نوآوریهای نیما نیز تاثیر پذیرفت.شهریار به واسطهالهام شعر می گفت. وی در یک شب خاص که موهبت الهی به او روی آورد، شعر همای رحمت، شاهکار عظیم و ماندگار ادب فارسی را آفریدکه البته با عنایت مولا علی (ع)این افتخار نصیبش گردیدهاست.سیدرضا موسوی نیزبا درکی والا از جایگاه امیر مومنان و با هنرمندىهای بسیار در مدح علی (ع) و اهلبیت علیهمالسلام اشعاری نغز سروده است که قصیدهها و مدایح و مرثیه هاى او را خطباءو ادباء و طلاب و حتی کودکان و نوجوانان قبل از اینکه چاپ شود، حفظ مىکردند و سینه به سینه به دیگران منتقل مینمودند.استاد شهریار و سیدرضا موسوی همواره جاذبه و دافعهعلی (ع) را کهبرگرفته از صفات جلال و جمال حضرت حق بوده است، سرلوحه کار خود قرار دادهاند. در این مقاله برخی وجوه اشتراک و برخی تفاوتهای اندیشگی این دو شاعر نمایانده شده است. میتوان گفت شعر شهریار از انسجام و شیوایی بیشتر برخوردار است و بوطیقای شعر او، فراتر از شعر سید رضا موسوی است.

Keywords:

تحول شعر , شهریار , همای رحمت , سیدرضا موسوی , قصیده کوثریه