بررسی جریان سیال ذهن در رمان باردیگرشهری که دوست می داشتم اثرنادرابراهیمی

جریان سیال ذهن شیوه ای نوین در روایت داستان می باشد.نویسندگانی که از جریان سیال ذهن استفاده می کنند تا حدودزیادی تحت تاثیر و آفریده سوریالیست ها هستند.از دیدگاه سوریالیسم،ذهن در هنگام آفریدن اثر هنری باید از قید منطقو استدلال و اراده آزاد باشد تا این نیروها مانع فعالیت ذهن و نیروی تحلیل نشود. شیوه سیلان ذهن،که از اوایل قرن بیستم در داستان نویسی مدرن به کار گرفته شد، اصطلاحی در روانشناسی ویلیام جیمز، روانشناس و فیلسوف آمریکایی بود.وی در کتاب اصول روانشناسی در سال 0981 این مفهوم را ارایه کرد. بر اساس تعریف جیمز سیلان ذهن جریانی بی وقفه، آشفته و چند سطحی از فعالیت ذهن بود که وی آن را جریان فکر، آگاهی یا زندگی ذهنی نامید. اولین نویسنده خارجی که از این شیوه استفاده کرد،جیمز جویس در اولویس و اولین نویسنده ایرانی صادق هدایت در سه قطره خون بود.در بین نویسندگان مطرح داخلی که به این سبک داستان نگاشته اند اسامی چون صادق هدایت، صادق چوبک،عباس معروفی،هوشنگ گلشیری و محمود دولت آبادی به چشم می خورد.نگارنده معتقد است رمان)داستان بلند بار دیگر شهری که دوست می داشتم اثر نادر ابراهیمی به شیوه جریان سیلان ذهن نگاشته شده که تا کنون این رمان کمتر از این دید مورد بررسی قرار گرفته است.در این نوشتار سعی شده این اثر از لحاظ مولفه های جریان سیال ذهن مورد واکاوی قرارگرفته و دلایلی که باعث شده این اثر را در این سبک دسته بندی کنیم ، بیان گردد

Keywords:

جریان سیال ذهن , بار دیگر شهری که دوست می داشتم , نادر ابراهیمی