ساخت میکروکپسول های پلی اوره به روش پلیمریزاسیون تراکمی در فصل مشترک

میکروکپسول های پلی اوره جهت کپسوله کردن آفت کش اتیون از واکنش پلیمریزاسیون تراکمی در فصل مشترک بین دو واکنشگر تولوئن دی ایزوسیانات (TDI) و دی اتیلن تری آمین (DETA) در یک امولسیون روغن در آب (O/W) تهیه شدند. در این کار تحقیقاتی اثر نوع و مقدار امولسیفایر و نسب وزنی TDI/DET بر پایداری امولسیون و اندازه ذرات محصول نهایی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده از میکروگراف های میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM) نشان داد، نمونه های میکرو کپسول بدست آمده با استفاده ازامولسی فایر و پایدار کننده پلی (وینیل الکل) (PVA) در مقایسه با امولسیفایر TWEEN80 و مخلوط PVA/TWEEN80 از پایداری و مورفولوژی پراکنشی مناسب تری برخوردار است. با افزایش غلظت PVA از ٢ تا ٣% وزنی نسبت به فاز پیوسته (آّب)، اندازه ذرات میکرو کپسول کاهش یافت، اما با افزایش غلظت آن به ٦% نه تنها در اندازه ذرات تغییر محسوسی مشاهده نگردید بلکه با چسبیدن ذرات به یکدیگر کلوخه تشکیل شد. از طرف دیگر، با افزایش نسب وزنی TDI/DETA از 1/3 به 2/5 پوسته پلیمری یکنواخت تری در اطراف مایع آفت کش تشکیل گردید. نتایج آنالیز حرارتی انجام شده بوسیله دستگاه TGA نشان داد با کاهش نسبت TDI/DET مقاومت حرارتی دیواره میکرو کپسول ها جهت آزادسازی سم افزایش می یابد. این رفتار را می توان به افزایش درصد چگالی اتصالات عرض پوسته میکروکپسول و بالا رفتن استحکام حرارتی‐مکانیکی آن در درصد های بالای DETA نسبت داد.

Keywords:

پلی اوره , میکروکپسوله کردن , تولوئن دی ایزوسیانات , دی اتیلن تری آمین , PVA , TWEEN80 , مورفولوژی , پایداری حرارتی