بررسی نوستالژی در شعر سیدعلی صالحی

نوستالژی به معنای غم غربت، دلتنگی و غم و اندوه برای گذشته و حسرت برای از بین رفتن ارزشها میباشد. انسان همواره در تلاش است تا برای رهایی از وضع نامطلوب کنونی خود جایگزین مناسبی پیدا کند که برای نیل به این هدف گاه با پناه بردن به گذشته و یا در رویای آینده و عالم خیال آن را جستجو میکند. این حسرت برای گذشته و دلتنگی برای آنچه از دست رفته یکی از حوزههای معنایی اصطلاح نوستالژی است. هدف از این پژوهش بررسی انواع نوستالژی در شعر گفتار با محوریت اشعار سیدعلی صالحی است. و پرسش اصلی این است که آیا شعر گفتار میتواند محملی برای انتقال تجارب شاعر باشد نتایج نشان میدهد در شعر صالحی بیشتر نوستالژی فردی وجود دارد. نوستالژی دوری از معشوق با 9/46 %و حقوق زنان با 7 %بیشترین و کمترین درصد را در بین انواع مضامین نوستالژی در شعر صالحی به خود اختصاص دادهاند.

Keywords:

شعر گفتار , سیدعلی صالحی , نوستالژی , دلتنگی