بررسی نوستالوژی یا غم دلتنگی در اشعار قیصر امینپور

پدیده نوستالوژی به عنوان موضوعی روانشناختی یکی از ویژگیهای ادبیات و هنر معاصر است که در طول تاریخ ادبی،همواره مطرح بوده و در هیچ دورهای از ادوار تاریخ ادبی کمرنگ نشده است. سابقه این امر در معنای خاص، یعنی نوستالوژیادبی که مد نظر این مقاله است، اصطلاحی است که از روانشناسی وارد ادبیات شده و در شعر شعرای معاصر از نمود خاصی برخوردار میباشد؛ چراکه در ادبیات معاصر به دلیل شرایط سیاسی، خانوادگی، اقتصادی، روحی شاعر و پیشرفتهای سریع و حیرتآفرین تمدن و صنعت و دیگر شرا یط موجود زمانی و مکانی، این پدیده بارزتر و متنوعتر شده و خود را به عنوان یکموضوع مهم و اساسی بر شعر شاعران تحمیل کرده است. قیصر امین پور نیز یکی از این شعرای متعهد به انقلاب، باصفا،، صاف و صادق معاصر می باشد که پدیده نوستالوژی در شعر اوزیاد به چشم میخورد. این نوشته به صورت توصیفی- تحلیلی فراهم آمده است. یافته های پژوهش نشان می دهد نوستالوژی بعد از نقلاب و هشت سال دفاع مقدس شاعر، جلوههای فلسفی عمیق و ایدویولوژیک و ارزشی دارند؛ اما دلتنگیهای دوران کودکی شاعر از گستردگی، معصومیت ، زیبایی و سادگی خاصی برخوردارند.

Keywords:

بازگشت به گذشته , خواب , قیصرامینپور , کودکی , نوستالوژی