بنمایههای اخلاقی در شعر طاهره صفارزاده

اخلاق را میتوان، ستون خیمه جامعه دانست؛ زیرا بدون اخلاق، زندگی افراد دوام و قوام نخواهد داشت. زبان شعر به دلیل بهرهمندی از ویژگیهای منحصر به فرد خود، بهترین ابزار برای بیان مسایل اخلاقی است. طاهره صفارزاده از چهره های شاخص و درخشانشعر در روزگار ما و یکی از آغازکنندگان شعر نیمایی دینی است، شاعری که تعهد، مفهوم گرایی، دین باوری و اندیشه محوری از موضوعات اصلی شعر وی به شمار می آید، این شاعر با برخورداری از پیشینه مذهبی عمیق، و نیز وقوف بر علوم قرآنی، به شایستگیتوانسته است در شعر خود به مضامین اخلاقی بپردازد و پایبندی خود را به هنر متعهد نشان دهد. این پژوهش، به بررسی بن-مایههایتعلیمی )اخلاقی( گوناگونی از قبیل، پیروی نکردن از هوای نفس، نکوهش تزویر، صبر، تحمل سختی ها، نیکی، نکوهش شهرت طلبی و اهمیت عزلت، آزادی، سرزنش اهل دنیا، دوری از حرص، توکل، تشویق به علم آموزی، توجه به محیط زیست، استغنا، ترک خودبینی، اغتنام وقت، آرزوی تساوی حقوق، خودباوری، ساده زیستی، پرهیز از ظلم، توجه به دردمندان، پرهیز از خشم، پرهیز ازحسد، فداکاری، عاقبت اندیشی، تن ندادن به منت، پاسداشت حیا و حجاب و... در شعر این بانوی قرآنی می پردازد.

Keywords:

طاهره صفارزاده , اخلاق , هنر متعهد