بررسی تطبیقی دو آرایه ی ادبی استعاره مکنیه و کنایه در مرزبان نامه
Publish place: کنگره بین المللی زبان و ادبیات
Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,542
This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
LPMCONF01_0839
تاریخ نمایه سازی: 7 اردیبهشت 1396
Abstract:
دو آرایه ی ادبی استعاره و کنایه به صورت گسترده در ادب فارسی استعمال شده است از میان انواع استعاره، استعاره مکنیه یا کنایی کاربرد وسیع تری دارد . در استعاره ی مکنیه گاه مستعار منه محذوف انسان یا حیوان است این قسم از استعاره یمکنیه به تشخیص یا جان بخشی و جاندارانگاری معروف است. بخشی دیگر از استعاره ی مکنیه آنیمیسم است که در این حالت همه چیز جاندار انگاشته می شود .اما کنایه و اقسام آن هم از پرکاربردترین آرایه ها در پهنه ی ادبیات است. دراین پژوهش ابتدا به تعریف این دو آرایه ادبی می پردازیم ، سپس چگونگی استفاده از آنها را در کتاب مرزبان نامه تالیف سعدالدین وراوینی مورد بررسی قرارمی دهیم. از ویژگی های سبکی این کتاب که به نثر فنی نوشته شده استفاده ی فراوان از صناعات ادبی است
Keywords:
Authors
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :