عبدالباسط عرب یوسف آبادی - استادیار زبان و ادبیات عربی دانشگاه زابل
فایزه عرب یوسف آبادی - استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه زابل

عشق یکی از مضامین مهم شعری است و از آنجا که از احساسات انسان سرچشمه میگیرد، عامل پیوند میان انسانهاست.فریدون مشیری و ایلیا ابوماضی، دو شاعر معاصر ایران و عرب، هستند که مفهوم عشق با همه ابعادش در شعر آنها از نمودبالایی برخوردار است؛ اما هر یک در طرح این مضمون مشترک، تفاوتهایی با هم دارند. ابوماضی در بیان عشق خود از لحاظ مضمون و زبان شاعری کلاسیک است؛ اما مشیری در این دو حیطه نوگراتر است و زبان و مضمون عشق را با زندگی معاصر پیوند میدهد. از سوی دیگر عشق به معشوق و عشق به طبیعت درشعرابوماضی به یک میزان برجستگی دارند درحالیکه در شعر مشیری عشق به معشوق برجستهتر است. همچنین، مشیری شاعر درد و غم عشق است؛ اما ابوماضی شاعر بیان عشق است. پژوهش حاضر با تکیه بر روش توصیفی-تحلیلی و با استناد به مولفههای عشق به معشوق و عشق بهطبیعت در ادبیات غنایی، در صدد است ابعاد این نوع عشقورزی را در شعر این دو شاعر معاصر ایران و عرب استخراج نماید.

عشق، معشوق، طبیعت، فریدون مشیری، ایلیا ابوماضی