نسرین بیرانوند - دانش آموخته کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور
حسین آریان - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد زنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان
ناصر کاظم خانلو - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام نور همدان

زبان شبکهای نظاممند و درهم بافتهای از لایهها و پیوندهایی است که هر پاره گفتار یا هر تکه از آن، از خلال همکاری وپیوستگی در چندین سطح زبانی متمایز سازماندهی میشود. یکی از این سازماندهیها، بهرهگیری از سطوح زبانی گوناگونمتعلق به دورههای پیش از عصر شاعر است که به باستانگرایی یا آرکاییسم تعبیر میشود. در این روش شاعر میکوشد با یهرهگیری از متون دورههای قبل از خود در لایههای آوایی،واژگانی، نحوی، بلاغی و.... با این هنجارگریزی و انحراف ازنرم زمانه، فضای مورد نظر خود را خلق کند. هدف مقالهی حاضر که با روش تحلیلی- توصیفی انجام گرفته است بررسیکهنگرایی )آرکاییسم( در اشعار اخوان ثالث است. نتیجه این پژوهش نشان میدهد که دامنهی کهنگرایی در آثار اخوان محدود به سطوح آشکار و سادهی زبان نیست بلکه سطوح دیگر آن، بویژه سطح نحوی و واژگانی را هم که جنبهی فنی و هنریتری دارند در بر میگیرد

شعر معاصر،اخوان ثالث ،کهن گرایی، برجستهسازی