منیره نصری حسنی - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اردکان
امید روستا - دانش آموخته کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی

ادبیات و شعر پایداری، نوعی ادبیات متعهد و ملتزم است که از طرف پیشروان فکری جامعه و مردم، برای تحصیل استقلال و دفاع از حیات معنوی و مادی به وجود میآید. این نوع ادبی که مفهومی عام در فرهنگ ملتهاست، بستریبرای تجلی احساسات دینی، میهن پرستی، آزادیخواهی و حق طلبی با هدف ایجاد روحیهی مبارزه و پایداری در میان مردم میباشد.در این حوزه از ادبیات، شاعران بسیاری دست به قلم برده اند و با کوششهای ذهنی متفاوت در زمینهی شعرپایداری سهم خود را ادا کردهاندرهی معیری 1347-1288از شاعران دلسوزی است که با اندیشههای پایداری و توصیف رشادتها و جانبازیهای قهرمانان برجستهترین مضامین پایداری که شامل اصل دفاع از حریم وطن و رسیدن به آرمان والای آزادی میشود را در شعر خویش به تصویر میکشد.در پژوهش پیش رو، پس از ارایه تعاریف کلی پیرامون ادبیاتپایداری و نیز معرفی اجمالی شخصیت و افکار رهی معیری، ضمن برشمردن مولفههای پایداری و ارایهی تصویری روشن از این شاخصهها و با استفاده از روش توصیفی تحلیلی محتوایی و شیوهی کتابخانهای، این نتایج کلی حاصل شد که: رهی به دلیل داشتن روحی سرشار از تعهد، دفاع از وطن در برابر عناصر مهاجم و دشمنان داخلی و خارجی، وطن پرستی و در نهایت رسیدن به قلهی آزادی و پیروزی را به عنوان رسالتی در شعر خود انتخاب کرده و با بهرهگیری ازنمادها و مولفههای پایداری به بهترین نحو از عهدهی این رسالت بیرون آمده است.

ادبیات پایداری، رهی میری، شعر، وطن