جواد گرجامی - استادیار دانشگاه محقق اردبیلی
حسین محسنی - استادیار دانشگاه محقق اردبیلی
شهلا حشمتی - دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه محقق اردبیلی

شعر پایداری به عنوان یکی از شاخههای ادبیات متعهد، دارای مولفههای مختلفی همچون ظلم ستیزی و حق طلبی، دعوت به آزادی و آزادگی، ستایش مقاومت و تابآوری است. از شاخصه های اساسی شعر پایداری، تلاش برای معرفی الگوهای برترو درونی کردن آرمان مقاومت به همراه تعمیق روحیه مبارزهطلبی است که در قالب طرح قهرمانان و اسطوره های دینی نمود پیدا می کند. مرحوم قیصر امینپور و احمد دحبور دو تن از شعرای پایداری در ادبیات فارسی و عربی هستند که همواره ازاسطورههای دینی در راستای القاء مفهوم پایداری و مولفههای برجسته آن بهره جستهاند. در مورد کاربست نمادین حضرتیوسف و امام حسین )علیهما السلام( در شعر این دو شاعر، به رغم وجود برخی تشابهات در کلیات، تفاوتهای چشمگیری وجود دارد.این تفاوت در افق دید دو شاعر به حیات و سرگذشت اسطوره های یادشده است. دحبور به عنوان شاعر فلسطینی آشنا باآلام سرزمین به غارت رفته خویش، بیشتر درصدد بهره برداری سیاسی از دونماد فوق است، اما امین پور به دور از چنین دغدغه ای، نگاهی انسانی و عاطفی به این مساله دارد.

اسطوره های دینی، قیصر امینپور ، احمد دحبور، مفهوم پایداری