مهین حاجی زاده - دانشیار زبان و ادبیات عربی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
شادی ابراهیمی - کارشناس ارشد زبان و ادبیات عربی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان

ادبیات پایداری گونهای از ادبیات است که مقاومت و نبرد ملتها در برابر تجاوز دشمنان داخلی یا خارجی به حقوق وارزشهایشان را بازگو میکند و بیانگر دردها و رنجهایی است که در برههای از تاریخ بر ملتی تحمیل شده است. شاعراناین عرصه،خود را در برابر درد و رنج جامعه مسیول میدانند و فریاد مظلومیت ستمدیدگان را به گوش جهانیان میرسانند و مردم را به ایستادگی در برابر ظلم و ستم فرا میخوانند. فرخی یزدی و احمد مطر از برجستهترین شاعران ایرانی و عراقیهستند که شعر خود را در خدمت وطن وآزادی قرار داده و به عنوان نمایندگان ادبیات مقاومت و پایداری شناخته شدهاند.پژوهش پیش رو که با تکیه بر روش توصیفی-تحلیلی و با رویکرد تطبیقی صورت میپذیرد، سعی دارد به بررسی تطبیقی مضمونهای ادبیات پایداری در شعر دو شاعر بپردازد. پژوهشگر ابتدا به ارایهی تعاریفی مختصر دربارهی ادبیات پایداریاز دیدگاه صاحبنظران و همچنین مختصری از زندگینامهی فرخی یزدی و احمد مطر پرداخته و در ادامه مولفههای پایداری در شعر دو شاعر را بررسی کرده است. این پژوهش مینمایاند که این دو شاعر با زبانی ساده و صریح در اشعار خود به بسیاری از مولفههای ادبیات پایداری اشاره کردهاند. مهمترین مضامین مشترک پایداری فرخی یزدی و احمد مطر عبارتنداز: وطندوستی،آزادی، دعوت به بیداری، مبارزه با استبداد و استعمار و امید به آینده، با این تفاوت که دیدگاه وطنی احمد مطر گسترده و وسیع است حالآنکه دیدگاه وطنی فرخی یزدی فقط بر ایران استوار بوده است؛ احمد مطر در زمینهی امید به آینده اشعار بیشتری نسبت به فرخی یزدی سروده است.

ادبیات پایداری، تطبیق، شعر مقاومت، فرخی یزدی، احمد مطر