نرگس اسکویی - استادیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بناب
تهمینه شجاعت زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بناب

نقد روان شناختی، به عنوان حاصل تلقی روان کاوی با آثار و نظریههای ادبی بر مبنای مفاهیم و روشهایی است که توسط روان کاوانی چون ریگموند فروید و کارن هورنای بنیان نهاده شده است. یکی از برجسته ترین روش-های تحلیل آثار ادبی، نقد و تحلیل شخصیتهای یک اثر ادبی از منظر روان شناسی است. سپیده شاملو، از جمله نویسندگانی است که در چند دههی اخیر به خوبی توانستند تمهیداتی برای حضور علم روان شناسی در اوج داستانهایش فراهم آورد. پژوهش حاضر نشان می دهد. شراره، یکی از شخصیتهای داستان انگارگفته بودی لیلی زنی است که از اضطرابهای درونی و مشکلات عدیده ی اجتماعی رنج می برد. با توجه به دیدگاه روان کاو هورنای این شخصیت به افسردگی مزمن مبتلاست. خیال پردازی، واپس روی به سوی خاطرات گذشته وهمچنین کابوسهای او بر این تفسیر دلالت میکند. در مقالهی حاضر با استفاده از روش تحلیلی- توصیفی اینشخصیت بر مبنای نظریههای روان شناختی کارن هورنای مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است

نقد روانشناسی، ادبیات داستانی، سپیده شاملو، کارن هورنای، انگار گفته بودی لیلی