طبیعت گرایی در ادبیات فارسی با تحلیلی بر آثار خاقانی، شهریار و رهی معیری

این مقاله پژوهشی است ذیل عنوان بررسی طبیعت گرایی در ادبیات فارسی با تحلیلی بر آثار خاقانی، شهریار و رهی معیری این تحقیق بر مبنای قصاید خاقانی، دیوان دو جلدی شهریار، که شامل تمامی سرودههای فارسی او و کلیات رهی معیری است.در راستای بررسی طبیعتگرایی در شعر این سه شاعر، ابتدا تمامی سرودههای طبیعتگرا از دیوانها استخراج گردید، سپس بر مبنای تعاریفی که در کتابهای سبکشناسی و فنون بلاغت وجود دارد؛ این سرودهها به دو نوع اصلی تقسیم شده و شواهدهر قسمت، ذیل آن عنوان معرفی گردید. این دو نوع عبارتند از: الف- اشعاری که به توصیف طبیعت و یکی از مناظر آن اعماز وصف فصول، آسمان، شب و روز، کوه و دریا و... اختصاص دارد. ب- اشعاری که با استفاده و بهرهگیری از اجزای طبیعت به بیان مفاهیم دیگری پرداخته است؛ همچون: پند و اندرز، وصف حال و گلایه از زندگانی و.... در فصلهای بعدی اینپایاننامه نیز به مطالبی دربارهی صور خیال به کار رفته در این اشعار، تنوع اوزان عروضی، قالبهای شعری و ردیفهای به کاررفته در این سرودهها، زبان و سبک گفتاری این سه شاعر در طبیعتگرایی در این سرودهها پرداخته شد. روش تحقیق در این پژوهش؛ توصیفی- تحلیلی است که با گردآوری اطلاعات به روش کتابخانهای صورت گرفته است