غلامرضا کافی - عضو هیات علمی دانشگاه شیراز
سیدمهدی خیراندیش - عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور شیراز
فروغ افشون - کارشناسی ارشد دانشگاه پیام نور شیراز

مقاله حاضر با نشان کردن ویژگیهای ادبیات پایداری و بررسی این ویژگیها در سه کتاب سووشون، ای کاش گل سرخ نبودو دا، به بررسی جنبههای پایداری در این آثار پرداخته و با بررسی شباهت ها و تفاوت های این سه اثر، جایگاه هر یک را درحیطه ادبیات پایداری مشخص کرده است. حالت خلاقهای که در رمان سووشون وجود دارد، درک عمیق نویسنده از موضوع پایداری و مبارزه و وزین بودن قلم او، به برتری این اثر انجامیده است؛ همچنانکه دا به دلیل پیوند مستقیم با موضوع جنگ، ازمنظر به تصویر کشیدن صحنه های پایداری، توصیف قهرمانی و خاطرهنویسی به موفقیت دست یافته است؛ ولی از منظر اندیشه و عمقبخشی به موضوع، نمرهای پایینتر از سووشون میگیرد. کتاب ای کاش گل سرخ نبود، نیز اگرچه بیان خلاقهای دارد و برهه ای سیاسی را به تصویر کشیده است، در پرورش موضوع پایداری و مبارزه، چندان موفق نیست و از کتاب دا نیز باز میماند

ادبیات پایداری، سووشون، ای کاش گل سرخ نبود، دا، نثر معاصر