آرتمیز صیادچمنی - کارشناس ارشد ادبیات فارسی دانشگاه سمنان

ناتورالیسم معتقد است هرچیزی که وجود دارد، بخشی از طبیعت است، بنابراین در حوزهی فعالیت علم قراردارد و به وسیلهی علتهای مادی و طبیعی قابل توصیف و توجیه است. ناتورالیسم در ادبیات بر جنبههای توارث، محیط و مشاهدهی زندگی به دور از آرمانگراییتاکید میورزد. ناتورالیسم ادبی از راه ترجمههای دوران مشروطیت وارد ادبیات داستانی ایران شد و همواره مورد توجه نویسندگان معاصر قرار گرفت. در این پژوهش پس از معرفی مکتب ناتورالیسم و مهمترین مولفههای آن؛ هفت نویسندهی معاصر ایرانی، صادق هدایت، محمد مسعود، صادق چوبک، اسماعیل فصیح، محمود دولتآبادی، بهمن شعلهور، فیروزه گلسرخی به همراه آثارناتورالیستشان معرفی شدند. همچنین مولفههای ناتورالیستی آثارشان ذکر گردید و دلیل بسامد بالای برخی از این مولفهها بیان شد. یکی از یافتههای مهم این پژوهش این است که برخی از مولفههای ناتورالیستی که در دوران حکومت پهلوی بنا به شرایط سیاسی، فرهنگی و اجتماعی از بسامد بالایی برخوردار بودهاند، پس از انقلاب اسلامی حضورشان کم رنگتر شد. نکته دیگر اینکه نویسندگان مذکور تمام آثار خود را بر اساس ویژگیهای مکتب ناتورالیسم خلق نکردهاند

مکتب ادبی، ناتورالیسم، ادبیات داستانی، نویسندگان معاصر