فهیمه کلباسی اصفهانی - عضو علمی دانشگاه پیام نور استان تهران واحد لواسانات

مولوی در برخی از ابیات مثنوی به اهمیت زمان به ویژه زمان حال اشاره کرده است. زمانی که او اصیل میداندهمانا زمان حال است. وی پرداختن و سیر در گذشته و آینده را نیرنگ نفس و از علایم نفسانیت دانسته است.مولوی انسان را از مشغولیت به گذشته و آینده بر حذر داشته است و پرداختن به آنها را پرده و حجابی دانسته است که سبب جدا شدن انسان از ساحت ملکوت الهی میگردد. مولوی دلایلی را که سبب میشود انسان از زمان حال که همانا زمان اصیل و واقعی تلقی میشود گریزان گردد در مثنوی ذکر کرده است و همانطور که گفته شد آن را با نفس اماره مرتبط دانسته است

نفس اماره، زمان حال، ابن الوقت