احمد ترکمان - دکتری معماری، عضو هیات علمی، گروه معماری، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، ایران.
الهه آرچین - کارشناس ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بوشهر، گروه معماری ، ایران.
سوگل شمتوب - دکتری معماری، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، ایران.

محلات به عنوان نیازی ترین عنصر شهری نقش پر رنگی در ایجاد زمینه رشد و سلامت انسان و پرداختن به آرمان های انسانی جامعه دارد. امروزه گسست موجود درطراحی ساختارفضایی محلات ، ازبین رفتن هویت کالبدی و نادیده گرفتن نیازهای افراد ،سبب ازبین رفتن ساختاراجتماعی پیوسته میان ساکنین وارزش های انسانی جامعه شده است و بسیاری از محلات دچار اختلال درروابط اجتماعی،کمبودهایی جهت برطرف کردن نیازهای مادی ومعنوی انسان،توزیع ناعادلانه و...مواجه شده اند. مطالعه حاضر بر اساس تحلیل اسناد، کتابها و مقالات به بررسی مفهوم محله و دو رویکرد که درطراحی شهری و معاصر تشخیص داده میشود: رویکرد نخبه گرا و قطعیت نگر و رویکرد نوعملکردی و ویژگی های آنها میپردازد. این تحقیق با هدف ایجاد زمینه ای جهت بهینه سازی و انسانی کردن روش طراحی محلات، به معرفی رویکرد انسان محور که در واقع مبتنی بر این دو نگرش است، میپردازد و در قالب رویکرد انسانی به بررسی مهمترین عوامل موثر در طراحی محله انسان محور پرداخته میشود که در نهایت راهکارهایی جهت طراحی مناسب محلات پیشنهاد میگردد

طراحی محله، ارزش انسانی، نیاز مادی و روانی، رویکردانسانی