بازشناسی عناصر معماری معناگرا در طراحی مرکز فرهنگی هنری ایرانی اسلامی

زندگی مردمان هر جامعه با فرهنگ پیوندی ناگسستنی دارد و در بستر آن معنا پیدا می کند، لذا برای ترقی و تعالی فرهنگ، پرداختن به زیر ساخت های فرهنگی ضروری است. احترام به باورها، تلاش در جهت ارتقای فرهنگ عامه و ایجاد فضایی در جهت ارتباط با فرهنگ به عنوان رویکرد در طراحی معماری مورد بررسی قرار گرفته معناگرایی های مختلف از ملزومات مراکز فرهنگی است. در مقاله حاضر است، رویکردی که هدف آن خلق فضای معماری با بهره گیری آگاهانه از معانی و مفاهیم موردنظر طراح را دنبال می کند است. با بهره گیری از روش تحقیق تحلیلی توصیفی و با توجه به بسترهای فرهنگی و بومی طرح، مبانی فرهنگ و عناصر معماری ایرانی اسلامی به عنوان مرجع استخراج معانی مورد نظر در طراحی معماری در نظر گرفته شده است. هدف نهایی مقاله آن است که با شناخت عمیق از مفاهیم والگوهای ایرانی اسلامی از قبیل: خلوص و سادگی، مرکزیت و درون گرایی، تجربه سکوت وگذر زمان، درونگرایی، احیای هویت معماری ایرانی، توجه به باطن آثار، سودمندی ارزش های کیفی، اهمیت به وجه باطنی علاوه بر وجه ظاهری، که عناصرسازنده معماری و دارای قابلیت هایی برای بیان معانی هستند را در یک مرکز فرهنگی هنری پیدا کرده تا بتوان علاوه بر احیای مجدد معنا، به زیرساخت های فرهنگی برای ارتقای جامعه دست یافت.

Keywords:

فرهنگ , مرکز فرهنگی و هنری , معناگرایی , عناصر معماری ایرانی اسلامی