هم آوایی شعرو معماری درطراحی باغ موزه ی گنجینه ی هنر اندیشه های پنهان درکتیبه ی بیستون

نگرش به فرهنگ و هویت ملی یکی از مولفه های مهم در طراحی یک اثر معماری است که عدم توجه به آن می تواند آتار زیان بخشی در بهره برداری از نحوه ی شکل بندی کالبدی و استفاده ی کاربری از آن سازه را ایجاد نماید. عوامل متعددی پیشینه ی فرهنگی یک ملت را بوجود می آورند که در این میان معماری غالب در هر دوره ی تاریخی خود گویای نگریستن به اندیشه ها ، آمال و آرزوهای مردمان آن سرزمین است . از گذشته های دورتا عصر کنونی ، این سرای خاکی بسیار معماران شاعر به خود دیده اما افسوس که بیشتر آنان گمنام زیسته و گمنام چشم از جهان فرو بسته اند، اما هنوزهم مادرگوشه و کنار این گیتی پهناور، بسیاری از آن آثار شاعرانه را می بینیم و در چند و چون آنها انگشت حیرت بر دهان می گذاریم و به سازنده گان آنها درود می فرستیم . درکشورما نیز بسیاری آثاروجود داردکه زمزمه های شاعرانه ی معماران آنها، ندای خودرا از قاموس زمان به گوش ما می رسانند و پرده هایی شورانگیز از عشق، عرفان ، هنرو زیبایی را در مقابل دیدگان مردمانی خاص و عام به نمایش درآورده و بیندگان اثرخود را مبهوت دنیای شگفت انگیز شعر و معماری می کنند . لذا بر این اساس در این مقاله با این پرسش که آیا در کتیبه ی بیستون اندیشه های پنهان و شاعرانه ی وجود دارد ، به کاوش در ارتباط شعر و معماری در یکی از آثار کهن بشری واقع درکتیبه ی بیستون در نزدیکی کرمانشاه پرداخته و از زاویه ای شاعرانه به بررسی اندیشه های پنهان در طراحی مهندسان معماری این اثر با اطن فرضیه که ، می توان شرحی از وضعیت و تاریخچه و معماری بنا را دریک قالب انتزاعی وتمثیلی ماندگارکرد ، پرداخته ایم .

Keywords:

شعر , معماری , معماری شاعرانه , کتیبه بیستون