سید روح الله مرتضوی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی مخازن هیدروکربوری ، دانشگاه شهید باهنر
محمد حسن فضائلی پور - عضو هیات علمی گروه مهندسی شیمی دانشگاه شهید باهنر کرمان
علی محبی - عضو هیات علمی گروه مهندسی شیمی دانشگاه شهید باهنر کرمان

در این پژوهش پس از تهیه محیط کشت ، میکروارگانیسم هایی که قابلیت رشد بر روی گازوئیل را داشتند ، کشت داده شدند . بیوسورفاکتانت تولیدی جداسازی شده و میزان فعالیت آن نسبت به یک سورفکتانت شیمیایی با قابلیت کاهش سطحی برابر ، مورد سنجش قرار گرفت . هر دو نمونه ماده فعال سطحی بر روی دو نمونه مغزه با نفوذپذیری و تخلخل متفاوت پس از سیلاب زنی آب تزریق شدند . میزان برداشت نفت سنگین برای هر دو نمونه بیوسورفاکتانت تولیدی و سورفکتانت شیمیایی تقریبا برابر و در نمونه مغزه با نفوذ پذیری و تخلخل بالا نسبت به نمونه مغزه دیگر ، بیشتر بوده است . سپس برای تعمیم دادن شرایط آزمایشگاهی به مخزن ، فرایند تزریق مواد فعال سطحی در دمای بالا مورد سنجش قرار گرفت و نتایج نشان داد که بازیافت نفت بر اثر تزریق بیوسورفکتانت نسبت به سورفکتانت شیمیایی بیشتر بوده است .بنابراین بیوسورفکتانت دامنه تحمل دمای بالاتر مانند دمای مخزن را نسبت به همتای شیمیایی خود دارد .

بازیافت نفت ، بیوسورفاکتانت ، سورفاکتانت ، مغزه ، مواد فعال سطحی