تقریب گرایی علم الحدیثی شیخ صدوق

پرهیز و نگرانی رسول رحمت وخاندان گرامی اش از تنازع و تحاسد و تباغض و بدبینی و بدگویی و غلو و افراط و اهتمام آن حضرت به اصل عفو و مدارا و بردباری، سیمای انسانی و همگرایانه اسلام و مکتب اهل بیت علیهم السلام را به روشنی نشان می دهد. اصحاب بزرگ امامان و دین شناسان سترگ و علمای ربانی نیز با حفظ هویت و کیان مذهبی وتاریخی و با التزام بر اصول مهم تولی و تبری ، با تاسی به شیوه معصومین، همواره از تنازع و تشاجر امت پرهیز داشته و بر تقریب ارباب مذاهب اسلامی و پرهیز از بد دلی و بد فهمی آنان تاکید داشته اند. با این حال بوده اند کسانی که بر طبل غلو و انشقاق و بد گویی کوبیده و به رغم سیره و سنت صالحان، راه دیگری رفته اند.. صدوق که به سال 305 تولد یافته و در 381 درگذشته است از تلاشگران عرصه تقریب است. این پژوهش با هدف تبیین مواضع حدیثی تقریب گرایی در آثار مکتوب شیخ صدوق (م 381 (است که از روش تحلیل محتوا و نیز در گردآوری داده ها از روش اسنادی وکتابخانه ای بهره گرفته است. سوال اساسی این پژوهش عبارت است از اینکه مواضع حدیثی شیخ صدوق در آثار مکتوب در موضوع تقریب گرایی چه می باشد. این مکتوب چند سوال فرعی درباره وجود مولفه های غیر تقریبی در آثار شیخ صدوق نیز داشت.وی با ارایه احادیثی از راویان تسنن علاوه بر اثبات عقاید تشیع به تقریب گرایی مسلمین کمک نموده است. شیخ با مستدل سخن گفتن و با استناد جستن به منابع اهل تسنن در اثبات حقانیت مکتبش توانست به ایجاد وحدت بین مسلمین و حفظ آثار گران قدر حدیثی مسلمین با سفرهای متعدد به بلاد مختلف و تربیت شاگردان شیعی و سنی و کم کردن تعصبات مذهبی کمک کند.

Keywords:

صدوق , تقریب المذاهب , رواه مشترک , عامه