طرح ابزار بندی جهت بررسی نشست زمین در اثر حفر تونل، مطالعه موردی: تونل خط هفت مترو تهران و تونل ابوذر

اندازه گیری نشستهای واقعی ایجاد شده و در اثر حفاری تونلهای کم عمق در مصالح نرم یکی از گامهای بسیار اساسی در جهت شناخت و پیشگیری از وقوع حوادث ناخواسته در حین حفاری تونلها می باشد. بدین منظور روشها و تجهیزات متنوعی ارایه شده اند که هرکدام با اهداف معینی مورد استفاده قرار می گیرند. در مطالعه حاضر ابزاربندی در مسیر تونلهای خط هفت و ابوذر جهت اندازه گیری نشستهای سطحی زمین مورد بحث و بررسی قرار گرفته اند. بدین منظور و جهت ارزیابی نشستهای واقعی، نقاط معینی در مسیر تونلهای انتخاب شده و مقادیر جابجایی قایم زمین نشست حداکثر با استفاده از روشهای ترازیابی اندازه گیری شده و مقادیری تحت عنوان نشست زمین به دست آمدند. مقایسه نشستهای حاصله نشان دهنده این موضوع است که شرایط زمین شناسی مهندسی حاکم بر مسیر تونل و مصالح آن نقش اساسی در نشست حاصله دارند. بدین معنی که با توجه به یکنواختی نسبی از نظر زمین شناسی مهندسی که در مسیر تونل ابوذر وجود دارد، نشستهای نسبتا یکنواختی نیز حاصل شده است ولی در مسیر تونل خط هفت وضعیت زمین شناسی مهندسی متفاوت بوده و لذا نشستهای غیر یکنواختی نیز حاصل شده است.

Keywords:

ابزاربندی , تونل خط هفت , تونل ابوذر , نشست زمین , خصوصیات زمین شناسی مهندسی