تعیین نقش هشیاری، خودتخریبی و خودانتقادگری در عملکردتحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه

این پژوهش باهدف تعیین رابطه بین هشیاری، خودتخریبی و خودانتقادگری با عملکرد تحصیلی دانش اموزان پسر، مقطع متوسطه شهرستان اهر انجام پذیرفت. بدین منظور تعداد 200 نفر از دانش آموزان دبیرستانهای شهرستان اهر که در سال تحصیلی 94-95 مشغول به تحصیلی بودند بااستافده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی می باشد برای گردآوری اطلاعات ضمن در نظر گرفتن معدل دانش اموزان به عنوان مقیاس سنجش عملکرد تحصیلی از پرسشنامه های فراگیر ذهن آگاهی فرایبورگ، پرسشنامه 22 ماده ای سطوح خود انتقادگری تامپسون و پرسشنامه تجربه خود افسرده ساز بلات و همکاران استافده شد داده های به دست آمده با استفاده از روش همبستگی پیرسون تحلیل رگرسیون چند متغیره در نرم افزار spss20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند نتایج به دست آمده نشان داد متغیرهای پیش بین خود تخریبی و خود انتقاد گری بصورت منفی پیش بینی کننده ی معنی دار عملکرد تحصیلی می باشد در حالیکه متغیر هشیاری قادر به پیش بینی معنادار عملکرد تحصیلی نبود. همچنین نتایج ضریب همبستگی پیرسون بیانگر وجود رابطه منفی معنادار بین عملکرد تحصیلی با متغیرهای خود تخریبی و خود انتقادگری بوده و رابطه معناداری بین هشیاری و عملکرد تحصیلی به دست نیامد.

Keywords:

عملکرد تحصیلی , هشیاری , خودتخریبی , خودانتقادگری