اثر بخشی درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر ، اضطراب (حالت – صفت) دانش آموزان دارای کیفیت خواب نامطلوب

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر اضطراب حالت و اضطراب صفت در دانش آموزان دختر دارای کیفیت خواب نامطلوب در شهر اهواز بود. در یک طرح نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل، تعداد 32 نفر از دانش آموزان دختر پایه دوم متوسطه دارای کیفیت خواب نامطلوب در دبیرستانهای شهر اهواز با استفاده از روش تصادفی چند مرحلهای، پس از ارزیابی بالینی اولیه و احراز شرایط پژوهش انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه درمان ذهن آگاهی 16 نفر و هم گروه کنترل 16 نفر تخصیص یافتند . گروه آزمایش 8 جلسه درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهنآگاهی را به صورت دو جلسه 90 دقیقه ای در هفته دریافت کردند. ابزارهای مورد استفاده پرسشنامه دوگروه پرسشنامههای کیفیت خواب پترزبورگ و اضطراب حالت اسپیلبرگر بودند، که در سه مرحلهی قبل از مداخله، پایان مداخله و پیگیری 6 ماهه تکمیل شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج آزمونهای تجزیه تحلیل کوواریانس چند متغیری نشان داد که درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهنآگاهی به صورت معنی داری موجب کاهش اضطراب -صفت حالت افراد گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل، در مرحله پس آزمون و پیگیری شد. اثربخشی این یافتههانشان میدهد که درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی میتواند برای افراد مضطرب مفید باشد

Keywords:

ذهن آگاهی , اضطراب صفت , اضطراب حالت , دانشآموزان , دختر