بهنام باقری - دانش پذیر دوره مدیریت اجرایی ( MBA )، موسسه آموزش عالی آزاد برهان، اصفهان، ایران
ژیلا حسینی - کارشناس علوم تربیت(روانشناسی)، مدیریت مرکز آموزش و توانبخشی احسان، اداره بهزیستی استان اصفهان، اصفهان، ایران
مهدی محمود خانی - کارشناس امور توانبخشی و کاردرمانی، اداره بهزیستی استان اصفهان، اصفهان، ایران
شیوا حسینی فولادی - کارشناسی ارشد آموزش پزشکی، بیمارستان عیسی بن مریم، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

در سال های اخیر، سازمان ها و شرکت های مختلف، پیوستن به روند دانش را آغاز کرده اند و ایجاد مفاهیم جدیدی چون کار دانشی، دانشکار، مدیریت دانش و سازمان های دانشی خبر از شدت یافتن این روند می دهند. مدیریت دانش رویکرد نظام مند خلق،دریافت، سازماندهی، دستیابی و استفاده از دانش و آموخته ها در سازمان است که در سازمانهای آموزشی به بهبود تصمیم گیری، انعطاف پذیری بیشتر، کاهش بار کاری، افزایش بهره وری، ایجاد فرصت های جدید کسب و کار، کاهش هزینه، و بهبود انگیزه کارکنان کمک می کند. مدیریت دانش یکی از ابزار ها برای مقابله با مسایل جاری سازمان و موضوع مهمی است، زیرا به مهم ترین سرمایه ارزشمند سازمان یعنی سرمایه فکری Intellectual capital مربوط می شود. لذا با توجه به اهمیت موضوع این مقاله با هدف بررسی نقش مدیریت دانش در ارتقای کارایی سازمانها و موسسات آموزشی در قالب یک پژوهش مروری کتابخانه ای تنظیم شدهو اطلاعات و داده ها با استفاده از بررسی متون و مقالات فارسی و خارجی و با جستجو در سایتهای مختلف اینترنتی و پایگاه های الکترونیکی جمع آوری و مورد تحلیل قرار گرفته است.در این مقاله ضمن توضیح و تعریف مدیریت دانش و کاربرد آن درسازمان های آموزشی، به بیان الگوی خلق دانش پرداخته تا چگونگی اجرای هر چه بهتر مدیریت دانش در سازمانهای آموزشی را به صورت اجمالی مورد بررسی و نقش مدیریت دانش در پیشبرد و ارتقاء این گونه سازمان ها، مورد بحث و بررسی قرار گیرد.

مدیریت دانش، سازمان های آموزشی، خلق دانش، کارایی، مدیریت منابع انسانی و نو آوری