اثربخشی اموزش ارتباط زوجین براساس رویکرد شناختی - رفتاری بر سازگاری و صمیمیت زناشویی زوجین

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی اموزش ارتباط زوجین براساس رویکرد شناختی رفتاری بر سازگاری و صمیمیت زناشویی زوجین در شهر گناوه بود روش جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زوجین مراجعه کننده به اداره بهزیستی شهرستان گناوه جهت رفع مسایل زناشویی می باشد نمونه پژوهش شامل 60 نفر از کل مراجعین اداره بهزیستی بود که داوطلب همکاری و شرکت در تحقیق شدند 15 رفع زوج به طور تصادفی در گروه ازمایش و 15 زوج نیز در گروه کنترل گنجانده شدند به گروه ازمایش مهارهای ارتباطی با رویکرد شناختی رفتاری آموزش داده شد و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. هر دو گروه در مراحل پیش آزمون و پس آزمون به ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه صمیمیت و سازگاری زناشویی پاسخ دادند. جهت تجزیه و تحلیل نتایج از روشهای آماری تحلیل کووریانس چند متغیری و تک متغیری استفاده شد. یافته هاک نتایج نشان داد که آموزش مهارتهای ارتباطی با رویکرد شناختی رفتاری بر صمیمیت و سازگاری زناشویی زوجین شهر گناوه تاثیر معنی داری دارد براساس نتایج آموزش مهارتهای ارتباطی به زوجین قادر است تا صمیمیت و سازگاری زناشویی را افزایش دهد. نتیجه گیری: براساس نتایج پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که با آموزش مهارتهای ارتباطی و به شیوه شناختی رفتاری به زوجهای در آستانه طلاق می توان احساسات مثبت صمیمتی و سازگاری زناشویی را در آنان افزایش داد.

Keywords:

مهارتهای ارتباطی , رویکرد شناختی - رفتاری , صمیمت زناشویی , سازگاری زناشویی