اثر بخشی آموزش تنظیم هیجان برعلایم خلقی بیماران زن مبتلا به طیفاختلالات دو قطبی استان اصفهان

پژوهش حاضر، با هدف بررسی اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر علایم خلقی بیماران زن مبتلا به طیف اختلالات دوقطبی استان اصفهان انجام گرفت. جامعه ی مورد نظر کلیه ی بیماران زن مبتلا به اختلالات طیف دوقطبی در استان اصفهان در سال 1395 می باشد. روش نمونه گیری به صورت در دسترس می باشد. پس از انتخاب تصادفی تعداد 30 نفر بیمار زن مبتلا به اختلالات طیف دوقطبی که دارای ملاک های ورود بودند، آنها به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. پس از انجام پیش آزمون در دو گروه ، گروه آزمایش طی 8 جلسه 60 دقیقه ای (هفته ای یک بار) تحت مداخله آموزش تنظیم هیجان مبتنی بر رویکرد یکپارچه( up ) قرار گرفتند و طی این مدت، گروه گواه در لیست انتظار بودند. سپس هر دو گروه در پس آزمون و پیگیری مورد اندازه گیری قرار گرفتند. برای گردآوری اطلاعات از مقیاس افسردگی هامیلتون ( 1960 ) و مقیاس مانیای یانگ (2000 ) استفاده شد. داده های پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری تکراری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش تنظیم هیجان بر بهبود علایم خلقی (افسردگی و شیدایی)بیماران زن مبتلا به طیف اختلالات دوقطبی استان اصفهان اثربخش بوده است و این اثر در طی مدت پیگیری یک ماهه تداوم داشت. بر اساس نتایج این پژوهش، آموزش تنظیم هیجان می تواند موجب بهبود علایم خلقی )افسردگی و شیدایی( بیماران زن مبتلا به اختلالات طیف دوقطبی شود.

Keywords:

تنظیم هیجان , علایم خلقی , طیف دوقطبی , استان اصفهان