مهدیس دباغی - دانشجوی دکتری , دانشگاه میسور , کشورهندوستان

کاهش کیفیت منابع آب زیرزمینی بی شک ارتباط تنگاتنگی با کیفیت آن دارد. در مطالعه موردی که در دشت رزن قهاوند صورت – گرفته، تا حدودی این ارتباط را مشخص می کند. در چنین مواقعی مدیریت منابع آبی نقش اصلی در کنترل و ایجاد توازن بین این دو را می تواند ایفا کند. هیدروگراف واحد منابع آب زیرزمینی دشت رزن قهاوند از لحاظ کمی و کیفی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل - نشان از افت تقریبی 20 متری در سطح آب منطقه در مدت 20 سال را نشان میدهد ، یعنی میانگی تقریبی 1 متر در سال از سطح آبخوان منطقه کاسته شده است. همچنین با توجه به انالیز چاههای منطقه برای یک دوره خشک و تر حاکی از ان است که طی این مدت میانگین EC در آب زیرزمینی 93 میکرو موهوس بر سانتیمتر افزایش را نشان می دهد و این مقدار برای T.D.S حدود 57 میلی گرم بر لیتر می باشد. طی این مدت TH هم در منابع آبی منطقه 60 میلیگرم بر لیتر افزایش داشته است. میزان pH هم نسبت به طولدوره پایش کاهش را نشان میدهد و نشان از اسیدی شدن آب منطقه را دارد. با توجه به کموگراف معرف وتوزیع شوری آبهای زیرزمینی محدوده مطالعاتی روند صعودی داشته و میزان شوری در سال 2014 به بیش از 1880 میکروموهوس بر سانتیمتر رسیده است. در کنار کاهش نزولات آسمانی برداشت بیش از میزان تعیین شده از منابع آبی و از همه مهمتر حفر و بهره برداری چاه های غیرمجاز در آبخوان از مهمترین عوامل کاهش سطح آبهای زیرزمینی منطقه و به دنبال آن کاهش کیفیت آب در دشت می باشد. این مسیله جز با مدیریت مداومو اصولی کنترل نخواهد شد، و مطالعه و اجرای طرح های پخش سیلاب و تغذیه مصنوعی به منظور تقویت و تعادل بخشی آبخوان ها، کنترل و استفاده بهینه از منابع آب های سطحی موجود ، جلوگیری از بهره برداری و انسداد چاه های غیرمجاز و کنترل بهره برداری چاه های دارای پروانه از جمله راهکارهای کنترل سطح آب و کاهش بحران زیست محیطی در منابع آبی دشت رزن قهاوند در آینده خواهد - بود

کیفیت آبهای زیرزمینی , دشت رزن- قهاوند ؛ T.D.S ؛ pH ؛ Th، کموگراف معرف , افت سطح آب